Zbudowana w latach 1617 – 1619 na Górze Bardzkiej (582 m.n.p.m.), zwanej obecnie Kalwarią. Postawiono ją w miejscu, gdzie według tradycji miała się objawić Matka Boża
Płacząca w 1400 r. Jeszcze na początku XVII w. widoczne były ślady rąk i stóp, które miała
postawić Matka Boża. Stopka znajdująca się obecnie za Kaplicą jest pamiątką po tym zdarzeniu. W kaplicy zwraca uwagę ołtarz główny z rzeźbą MB Płaczącej. Na szczyt Kalwarii z miasta prowadzi Droga Krzyżowa wybudowana w latach 1833-1839. Pomiędzy stacjami Drogi znajduje się sześć murowanych, barokowych kaplic ze scenami Zwiastowania, Nawiedzenia, Narodzenia Pańskiego, Ucieczki do Egiptu, Znalezienia Pana Jezusa i Wniebowzięcia. Kapliczki pochodzą z I połowy XVIII w. W połowie Drogi wytryskuje źródło wody zwane Źródłem Marii, któremu przypisuje się lecznicze właściwości. Na szczyt Kalwarii, obok drogi Kalwaryjskiej prowadzą jeszcze dwie drogi: „Czeska” – bardzo stroma biegnąca wzdłuż Urwiska, którą podążali pielgrzymi z Czech i „Polska”, biegnąca od strony wsi Janowiec, która podążali Polacy. Północne zbocze Kalwarii od strony Barda zwane jest Obrywem Skalnym, który powstał 24 sierpnia 1598 r. na skutek obsunięcia się ogromnych mas ziemi podmytych przez Nysę. Z tego miejsca roztacza się piękny widok na miasto, przełom Nysy i Góry Bardzkie.
dariuszfaranciszek