Kaplica Biczowania Pana Jezusa – zbudowana na rzucie ośmioboku, nakryta jest kopulastym dachem z latarnią. Wewnątrz bogate zdobienia na ścianach, a na sklepieniu osiem malowideł przedstawiających sceny z Nowego Testamentu poczynając od zdrady Judasza, sądu nad Chrystusem, zaparciem się św. Piotra, po scenę biczowania, której poświęcone są też stojące w kaplicy figury – przywiązany do słupa Chrystus jest biczowany przez żołnierzy.
Źródło: . Inny opis: Kaplica biczowania powstała w latach 1904 – 1909 (poświęcona w 1909 roku) w stylu neobarokowym.
Murowana, otynkowana budowla, założona na centralnym planie ośmioboku, przykryta została ośmiopołaciowym dachem namiotowym, z szeroką latarnią, zwieńczoną kopułką. Ścianki latarni prześwietlono owalnymi oculusami. Dekorację elewacji, wykonaną w czerwonym tynku, uzupełnia fryz z kartuszami i przedstawieniami Męki oraz monogramem IHS.
Wnętrze kaplicy sklepione jest kopułą z szeroką latarnią. Bogata dekoracja malarska kopuły obejmuje m.in. 8 scen pasyjnych umieszczonych w czaszy oraz przedstawienia uskrzydlonych główek anielskich w latarni. W niewielkiej przestrzeni wydzielonej metalową balustradą, ustawiono na cokole grupę rzeźbiarską ukazującą Biczowanie.
Kaplica jest dziełem zespołu artystów: śląskiego architekta Ludwiga Schneidera, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistra oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.