MENU
Góry Bardzkie / Grzbiet Zachodni. Lot w tandemie z Ostroga.

Dodał: sawa° - Data: 2019-08-20 08:04:12 - Odsłon: 652
13 maja 2018

Data: 2018:05:13 11:07:03   ISO: 100   Ogniskowa: 18 mm   Aparat: Canon EOS 1300D   Przysłona: f/7.1   Ekspozycja: 1/250 s  


Ostróg (niem. Spitzberg, 627 m n.p.m.) Jest najdalej na północ wysuniętym szczytem Gór Bardzkich. Leży na południowy zachód od miejscowości Srebrna Góra. Był słynny i jest w dalszym ciągu z dwóch powodów. Na jego szczycie Fridericus Rex kazał wybudować w latach 1763-1777 fort pomocniczy Twierdzy Srebnogórskiej, zaś stokami tejże góry poprowadzono w latach 1900 / 1902 słynny górski odcinek kolei zębatej, przecinającej Góry Sowie w poprzek, a będący fragmentem nie mniej słynnej Kolei Sowiogórskiej Eulengebirgsbahn, potocznie zwanej "Sową". W tamtym czasie praktycznie nie wyróżniano Gór Bardzkich, a grzbiet górski pomiędzy Przełęczą Srebrną a Bardzką zaliczano do Gór Sowich. Aby pokonać w tym miejscu grzbiet górski z jego nierównościami trzeba było wykonać na zboczu góry cztery wąwozy, dwa potężne kolejowe mosty na stokach Ostrogu oraz trzeba było usypać wysokie nasypy kolejowe i zastosować na tym odcinku system kolei zębatej. Pierwszy most od strony Srebrnej Góry nazwano Mostem Dziewiczym, później Żdanowskim gdyż wzniesiono go na zalesionym stoku Ostroga w sąsiedztwie wsi Żdanów, drugi zaś ukończono latem 1901 roku i nazwano Mostem Katarzyny, który z czasem zyskał miano Wiaduktu Srebrnogórskiego. Uruchomienie odcinka zębatego nastąpiło 5 VIII 1902 roku. Podróż koleją zębatą zaczynała się w Srebrnej Górze Miasto na wysokości 394 m n.p.m. Tuż po opuszczeniu dworca kolejowego pociąg skręcał w prawo i rozpoczynał szerokim łukiem mozolną wspinaczkę po zboczach Ostroga, dnem głębokich wąwozów skalnych, które występowały przemiennie z wysokimi i stromymi nasypami kolejowymi oraz dwoma długimi i wysokimi ceglanymi mostami kolejowymi. Po 23 minutach jazdy ze średnią prędkością 11 km/h na odcinku o długości 4,13 km pociąg docierał do przystanku Srebrna Góra Twierdza, znajdującego się w najwyższym punkcie trasy na Przełęczy Srebrnej (569 m n.p.m). Wykonano tu jeden z czterech wąwozów w skalnym zboczu Ostroga przy użyciu materiałów wybuchowych, którego głębokość 28,5 m obniżyła w tym miejscu przełęcz o tychże 28 m. Nad wąwozem przerzucono w 1903 roku stalowy Most Wiszący , łączący teren odcięty podczas drążenia wąwozu pomiędzy Górami Sowimi, a Bardzkimi. Kolej zębata funkcjonowała ładnych kilkadziesiąt lat.Ostatecznie pogłębiająca się nierentowność odcinka górskiego, wysokie koszty utrzymania, katastrofalny stan obu mostów i zbliżający się koniec ich gwarancji (30 lat) oraz kryzys gospodarczy o światowym zasięgu, doprowadziły do tego, że w styczniu 1933 roku rozpoczęto likwidację torów od przystanku Srebrna Góra Twierdza do stacji Srebrna Góra Miasto, a w 1934 roku rozebrano odcinek zębaty od strony Nowej Wsi Kłodzkiej. (źródło na podstawie książki KOLEJ SOWIOGÓRSKA Autor Michał Jerczyński, Tomasz Przerwa). Fort na szczycie Ostroga dotrwał do dzisiejszych czasów. Został wybudowany w latach 1767- 1770. Jest samodzielnym fortem artyleryjskim w formie lunety. Stanowi jedyny położony w górach Bardzkich fragment Twierdzy Srebrnogórskiej - nowożytnej górskiej fortecy szkoły staropruskiej. Po okresie funkcjonowania bojowego, w 1869 roku wojsko wykorzystywało obiekt jako poligon do testowania nowego moździerza polowego. Ostrzał prowadzony był z fortu Donjon i spowodował znaczne uszkodzenia fortu. W czasie prowadzonych w 1779 roku prób z bawełną strzelniczą (wykorzystaną niedługo później w wojnie francusko pruskiej 1781 roku) wysadzono kazamaty artyleryjskie fortu. W 1879 roku protesty mieszkańców Srebrnej Góry doprowadziły do zaprzestania prób poligonowych w twierdzy. Fort był już jednak wtedy bardzo poważnie zniszczony. Materiał budowlany zastosowany w konstruowaniu murów twierdzy jest nieodporny na destrukcyjne działanie wody. Niezbyt dobrej jakości wapno użyte do zapraw utraciło siłę wiążącą. Podstawowym budulcem był materiał skalny pozyskany z odstrzeliwań skał i modelowania podłoża pod budowę twierdzy (m.in. ścinanie skalnych wierzchołków górskich). Był to łom kamienny różnej gradacji. Obecnie mury twierdzy pozbawione są oblicowań, za wyjątkiem paru północnych fragmentów. Oglądamy dziś na murach skarpowych odsłonięte jądro, z którego systematycznie obsypuje się materiał kamienny. (źródło: Fort Ostróg (Spitzberg) 1767-2005). W roku 1966 Chorągiew Dolnośląska Związku Harcerstwa Polskiego zapoczątkowała spektakularną inicjatywę związaną z Górami Sowimi i Srebrną Górą. Dołączyły się władze oświatowe i państwowe przedsiębiorstw, które wspierały harcerzy finansowo, przekazywały nieodpłatnie deficytowe materiały budowlane. ZHP utworzył w Sr.G. regionalną bazę szkoleniową, przez która przewinęło się łącznie kilkadziesiąt tysięcy młodzieży. Przyjeżdżali tam w okresie wakacyjnym na wypoczynek połączony z nauka i pracą na rzecz miejscowości. Obozy ulokowano na Warownej Górze w forcie Wysoka Skała "Harcerz" i na Ostrogu "Górnik" na którym mieszkała młodzież górnicza. I tak Srebrna Góra wyrastała na jeden z ważniejszych ośrodków harcerskich w kraju. W 1975 roku utraciła jednak patronat potężnej Chorągwi Dolnośląskiej, a mała Chorągiew Wałbrzyska nie była w stanie kontynuować akcji. na podstawie "Harcerska akcja Srebrna Góra" Tomasz Rzeczycki w: "W cieniu Wielkiej Sowy" Tomasz Przerwa

  • /foto/227/227284m.jpg
    1880 - 1900
  • /foto/6799/6799028m.jpg
    1900 - 1910
  • /foto/5247/5247383m.jpg
    1900 - 1915
  • /foto/223/223138m.jpg
    1913 - 1918
  • /foto/292/292654m.jpg
    1930 - 1933
  • /foto/8212/8212174m.jpg
    1930 - 1940
  • /foto/7106/7106238m.jpg
    1935
  • /foto/5759/5759983m.jpg
    2015
  • /foto/5759/5759985m.jpg
    2015
  • /foto/5759/5759996m.jpg
    2015
  • /foto/5759/5759998m.jpg
    2015
  • /foto/5760/5760003m.jpg
    2015
  • /foto/5760/5760013m.jpg
    2015
  • /foto/5760/5760032m.jpg
    2015
  • /foto/7283/7283524m.jpg
    2018
  • /foto/7286/7286045m.jpg
    2018
  • /foto/7286/7286046m.jpg
    2018
  • /foto/8175/8175844m.jpg
    2018
  • /foto/8175/8175850m.jpg
    2018
  • /foto/8175/8175854m.jpg
    2018
  • /foto/8175/8175884m.jpg
    2018
  • /foto/8178/8178144m.jpg
    2018
  • /foto/8181/8181223m.jpg
    2018

Sudety wg Sawy

Poprzednie: Budynek nr 54 (d. hotel) Strona Główna Następne: Wieża Głodowa