Wnętrze kościoła późnobarokowe z 1 połowy XVIII wieku.Świątynia w Grodowcu ma 7 ołtarzy bocznych. Przy ołtarzu głównym, wykonanym z drewna, jest cudowna figura Matki Bożej Grodowieckiej w postawie modlitewnej. Jest to rzeźba o cechach gotyckich, wysokości jednego metra (w roku 1945 ówczesny polski już kapłan zastał ją zdewastowaną: bez korony, z ułamanymi złożonymi rączkami i z bardzo zniszczoną polichromią; słynny rzeźbiarz Jan Serafin gruntownie odnowił figurkę i do dziś jest ozdobą Grodowieckiego Sanktuarium). Po bokach tabernakulum są dwaj cherubini, wyżej obraz Trójcy Świętej, a w zwieńczeniu ołtarza oko Opatrzności Bożej. Boczne ołtarze to: ołtarz św. Barbary, św. Jana Chrzciciela, Dobrej Śmierci, Zaślubin NMP ze św. Józefem, Chrztu Jezusa w Jordanie, Świętego Krzyża oraz piękny ołtarz Czternastu Wspomożycieli, pod którym znajduje się (tu ciekawostka) grobowiec znakomitej włoskiej artystki Barberity Campianini - jednej z fundatorek niniejszego kościoła.Wybitnym dziełem snycerskim jest XVII – wieczna ambona, która przedstawia sceny z życia Chrystusa: Rozmnożenie Chleba, Górę Tabor – Przemienienie Pańskie oraz Kazanie na Górze. Jest to podobno jedna z 3 tego uroku ambon w Europie. Dopełnieniem całego wystroju Świątyni są bardzo artystycznie wykonane konfesjonały i stacje Drogi Krzyżowej. Wg.