Dzwon odlany w 1936 r. w firmie Felczyńskich ważył 1300 kg, jego średnica wynosiła 1,6 m, a na korpusie widniały wizerunki lotników kpt. Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury, którzy 11 września 1932 r. zginęli w katastrofie nad lasem w okolicy Cierlicka Górnego koło Cieszyna.
Po katastrofie cierlickiej krakowski „Ilustrowany Kurier Codzienny” ogłosił zbiórkę na pamiątkowy dzwon. Akcja zetknęła się z dużym oddźwiękiem czytelników, rządu RP i Wojska Polskiego, które przekazało do przetopienia stare armaty. W „Nowinach” z 12 listopada 1932 r. można było przeczytać: „Na piękną myśl wpadły dzieci ze szkoły powszechnej w Rafałówce na Wołyniu. Oto urządziły one pielgrzymkę na Polską Górę pod Kostiuchnówkę, gdzie w roku 1916 zginęło wielu legionistów I. Brygady Józefa Piłsudskiego, w ciężkich bojach z Moskalami. Obchodząc rozległe pola pobojowiska uzbierały dzieci 18 kilogramów odłamków granatów, które ofiarowały następnie jako materiał na dzwon imienia Żwirki i Wigury”.
W piątą rocznicę śmierci lotników dzwon miał zawisnąć w Cierlicku, niestety władze czechosłowackie nie wyraziły zgody na jego transport przez granicę. Dzwon wystawiono na rynku w Cieszynie, a później na dziedzińcu muzeum. Po wybuchu II wojny światowej Niemcy dzwon zniszczyli i przetopili w pobliskiej hucie trzynieckiej.