Kaplica Cierniem Koronowania z 1930 r., murowana z kamienia w postaci potężnej baszty, zwieńczona blankami, projekt arch. Petau. "Wypowiedziany językiem architektury komunikat miał być prosty i czytelny. Zamek kojarzy się z przemocą, siłą i władzą, czyli tym, wobec czego torturowany Jezus pozostawał bezbronny. Ma to wywołać uczucie współcierpienia, współuczestniczenia w męce Jezusa i boleści Marii" (Czechowicz B., Kaplice różańcowe w Bardzie, Sudety 3/2005). We wnętrzu skromny wystrój i figura koronowanego przez trzech żołnierzy koroną cierniową Chrystusa (
). Inny opis : Kaplica Cierniem Koronowania powstała w pierwszej połowie XX w. (poświęcona w 1930 roku) w stylu nawiązującym do średniowiecznego romańskiego zamku.
Kaplica, murowana z nieregularnych ciosów kamiennych, złożona jest z cylindrycznej wysokiej baszty i dostawionych do niej symetrycznie dwóch niższych aneksów wejściowych, połączonych ze sobą w tylnej części kaplicy. Mury kaplicy zwieńczone są krenelażem i prześwietlone nielicznymi, nieregularnie rozmieszczonymi oknami.
W surowym wnętrzu baszty, sklepionym spłaszczonym kopułą, w części wydzielonej metalową balustradą ustawiono na cokole ekspresyjne przedstawienie Chrystusa Cierniem Koronowanego. Kaplica jest dziełem budowniczego Aloisa Petau z Barda oraz wrocławskiego rzeźbiarza Brunona Tschötschela.