Kaplica Odnalezienia Pana Jezusa – zbudowana w roku 1906 w stylu neogotyckim z dwoma wieżami oraz pięknie dekorującymi ją elementami architektury mauretańskiej wykonanymi z glazurowanej cegły. Jest to jedna z okazalszych kaplic, posiada po obu stronach szerokie przedsionki, z których wchodzi się do właściwej kaplicy. W jej wnętrzu znajdują się figury przedstawiające nauczającego w świątyni Jezusa oraz kilku słuchających go mędrców. Dwóch z nich zawzięcie dyskutuje nad tym, co usłyszeli, z lewej strony stoją Maria i Józef zatroskani tym, co zobaczyli. Sufit i ściany są bogato zdobione różnego rodzaju ornamentami.
Źródło:
. Inny opis: Kaplica Znalezienia Jezusa w Świątyni powstała w latach 1904-1909 (poświęcona w 1906 roku) w stylu nawiązującym do form mauretańskich.
Budowla wymurowana została z kolorowej cegły, także glazurowanej, z wielobarwnymi ceramicznymi detalami oraz fragmentami elewacji tynkowanymi, o dachach i hełmach krytych blachą. Kaplica posiada szeroką dwuwieżową fasadę, dominującą nad niewielką, założoną na planie prostokąta nawą, do której na osi dostawiono półkolistą absydę. Wieże fasady zwieńczone są fantazyjnym krenelażem i hełmami w formie kopułek.
Wnętrze kaplicy dekoruje bogata ornamentalna polichromia o niefiguralnym charakterze. Na ścianach absydy widnieją malowane hebrajskie cytaty biblijne. Wnętrze zostało podzielone w poprzek przez dwie kolumny o roślinnych kapitelach, które dźwigają półkoliste zamknięte arkady. W przestrzeni za kolumnami, zaaranżowana została rozbudowana scena ukazująca Jezusa wśród uczonych w piśmie, dwóch żydowskich mędrców oraz Maryję z Józefem.
Kaplica jest dziełem zespołu artystów: śląskiego architekta Ludwiga Schneidera, wrocławskiego rzeźbiarza Johannesa Baumeistera oraz malarza Richarda Richtera z Kłodzka.